De mist gemist
We vertrekken lekker vroeg vanaf huis en rijden langs prachtige landschappen. Het is een koude ochtend met een laagje mist. We hadden eigenlijk nog vroeger moeten vertrekken, of iets dichterbij moeten gaan wandelen. Weten wij veel, bij ons was het 7,5° maar dichtbij Arnhem is het nog maar 0,7°. Als wij aankomen bij het Sonsbeekpark is de mist weg en maakt de zon al flinke schaduwen. Altijd weer een uitdaging om je eigen schaduw niet op de foto te krijgen.
Betaald parkeren
We parkeren tegenover het Sonsbeekpark op straat. Het parkeren is er tot 12 uur gratis op zondag, maar daarna is het alles behalve gratis Je moet ook nog heel goed opletten waar je gaat staan, want het eerste plekje is voor invaliden. We hadden vooraf even moeten kijken of we ergens anders konden parkeren, want de wandeling gaat grotendeels langs stukken Arnhem waar je gratis je auto kan neerzetten.
Naast onze parkeerplaats is een etage te huur met een prachtig plafond. Wij fantaseren, dat Adriaan de etage zou kunnen gebruiken voor een fotostudio. Alleen is het een beetje ver rijden. Dan zit Adriaan straks alleen maar in de auto van en naar zijn studio. Dus we doen het toch maar niet.
Vroeger was alles anders
We waren hier al een keer eerder, toen bezochten we het Nederlands Watermuseum en liepen een rondje door het Sonsbeekpark. Het enige wat ik me kan herinneren zijn de schattige hertjes in het hertenkamp en een lunch met een veel te koude wrap. Ik haat koud eten dat net uit de koelkast lijkt te komen. Volgens mij smaakt dat nergens naar.
We komen een groepje hardlopers tegen met hun trainer. Dat lijkt mij ook wel wat tegen het groepje zeggen ga maar een rondje lopen en dan zelf lekker op een bankje zitten Instagrammen. Maar dat het vooral hardwerken is voor je stembanden horen we als we verder lopen.
De eerste berg en er volgen er nog veel meer
Ongemerkt lopen we Sonsbeek uit en Park Zuypendaal in, maar na een klein stukje Zypendaal lopen we er alweer uit. Ik ben bang dat ik een verkeerde route heb uitgezocht, want ik wil langs Huis Zypendaal en het gouveneurshuisje, maar neem van mij aan het komt goed. Omdat dit een bergenroute is moeten alle heuvels worden beklommen en dit is de eerste.
Gelukkig lopen we verderop het park weer in, maar ik ben nog steeds niet gerust en kijk daarom op googlemaps, waar we zijn en waar het mooie huis is. Bijna loop ik zonder te kijken de poortwachters van het park Gulden Bodem voorbij. Adriaan zegt nog: “Kijk wat een fantastische kastanjebomen.” maar ik zie en ik hoor niks en kijk alleen maar naar het stipje op mijn telefoon Als ik opkijk zie ik drie hele mooie grote bomen en zeg: “Wat een prachtige bomen.” Adriaan rolt nog net niet met zijn ogen en doet waar hij goed in is: foto’s maken.
Huis Zypendaal en het gouveneurshuisje
Op het moment zijn er restauratie werkzaamheden aan de gang bij het huis en daarom is het niet toegankelijk. Pas rond april 2023 is het weer open voor publiek. Gelukkig merk je daar niets van. Misschien komt het nog, maar er staan nu in ieder geval geen lelijke containers voor of naast het huis.
Natuurlijk moet het huis op de foto en ook de tuin aan de andere kant van het pad. Er staan nog veel bloemen in bloei en we zien zelfs nog een dagpauwoog vliegen. We wijken vervolgens af van de route om een rondje om het gouveneurshuisje te lopen.
Een bos of een park
Vervolgens lopen we het bos in, of is het een park? Een heuvel op en weer af. Het lijkt net of je midden in een bos loopt en niet in een grote stad. Het enige waar je aan merkt dat je in de stad bent is dat er meer mensen lopen en honden. Op veel plekken mag de hond los. We zien de mooiste honden langskomen, nog geen lelijke hond gezien.
Er liggen soms zoveel bladeren op het pad, dat we twijfelen of het wel een pad is. Natuurlijk lopen we weer eens verkeerd dankzij onze GPS-mevrouw, die altijd te laat is met haar: “U heeft de route verlaten. Automatisch herberekenen is uitgeschakeld. Keer om.” Dus lopen we braaf terug naar het pad.
We lopen langs een volkstuintje. Er komt rook uit een houten huisje. Een hondje komt vrolijk blaffend naar het hek toe. Oh zegt Adriaan: “Die zijn aan het palingroken.” Maar misschien was er wel brand en kwam het hondje hulp halen. Straks is dat hele volkstuintjescomplex afgebrand en zijn wij gewoon doorgelopen. Gelukkig heb ik er afgelopen week niets over gelezen.
Bergwandeling
We steken de weg over om weer in Sonsbeekpark uit te komen. We lopen alweer omhoog. Adriaan heeft het er een beetje moeilijk mee. Hij heeft zijn fototas helemaal volgepropt. Zelden gaat die tas open, sterker nog hij heeft net zelfs mijn macrolens geleend. Dat valt tegen met zo’n zware tas heuvel op en heuvel af. Er ging geen belletje rinkelen toen hij de route downloadde op zijn telefoon. De route heet “Bergwandeling” en in de beschrijving staat welke bergen je beklimt en langs welke mooie uitzichtpunten de wandeling komt.
Vorig week toen we in het Speulderbos liepen had hij alleen maar een kleine tas mee en twee camera’s, maar deze week heeft hij er zelfs nog een statiefje en andere spullen, die hij niet nodig heeft erbij ingestopt.
Een niet zo mooi stukje
Het is een prachtige wandeling, maar ook bij deze wandeling moet je af en toe stukjes langs de weg. Net op het moment dat het tijd wordt om iets te eten lopen we langs zo’n stuk. In het begin van de wandeling door het park kwamen we natuurlijk veel bankjes op mooie plekken tegen, maar nu niet meer. We willen natuurlijk ook niet langs de weg zitten.
We komen uit bij een grote begraafplaats en gelukkig staan daar wel bankjes. Het is een beetje een gek idee, maar we gaan er toch maar zitten. Later zien we dat er ook veldjes zijn waar nog geen grafstenen staan, maar wel met een bankje.
Park Klarenbeek
Na de begraafplaats steken we weer de weg over en komen uit bij het park Klarenbeek. Ook hier lopen we weer omhoog. We worden nu echt beloond met prachtige uitzichten.
Door het mooie weer zijn er best veel mensen aan het wandelen. Sommige komen we meerdere keren tegen. Waaronder een vrouw met een vleeskleurig truitje, die van ons de bijnaam krijg: “De vrouw met het naaktpak.”
Wat wonen de mensen mooi in Arnhem. Ik zeg tegen Adriaan: “Later als ik groot ben ga ik hier wonen.” Ik ben natuurlijk al lang groot en als ik oud ben blijf ik toch liever in de Zaanstreek waar alles plat is. Dat loopt veel lekkerder met een rollator.
Weer terug in het Sonsbeekpark
Na een heel stuk lopen, zitten en genieten komen we weer terug in het Sonsbeekpark, maar natuurlijk lopen we niet rechtstreeks terug naar de auto. Eerst gaan we nog de rest van het park bekijken. We lopen langs een toren op een heuvel. Ondanks dat we onze benen en rug best wel voelen lopen we de trap op naar het Belvédère. Op de laatste zondagmiddag van de maand kun je de toren beklimmen. In de zomer iets vaker. We maken wat foto’s van de toren en vervolgen onze weg.
Daarna lopen we naar het uitkijkpunt Apostelenberg. Op de ronde stenen bank zit een stelletje, die we wel met rust willen laten, maar Adriaan ziet weer een foto voor zich. Gelukkig vinden de jongen en het meisje het niet erg en vinden ze de foto prachtig.
Toch nog langs de hertjes
Nu zijn we er toch echt bijna, maar voordat we in de auto stappen mogen we nog langs het hertenkamp. Er ligt een wortel op de grond, die de hertjes niet gezien hebben en ik kan hem pakken onder het hek door. Toch handig dat ik mezelf dat heb aangeleerd met sjoelen. Bijna mijn hele arm kan onder het plankje door en hier dus onder het hek. Het hertje eet de wortel uit Adriaans hand. We zijn beide weer kind en zielsgelukkig als het hert ons aankijkt met zijn prachtige ogen. Volgende keer nemen we een hele bos wortelen mee.
We lopen ook nog langs restaurant Stadsvilla Sonsbeek waar je wat lekkers kan eten of drinken en langs het terras van het Watermuseum. Wij lopen verder terug naar da auto het is al laat en we moeten nog een heel eind rijden naar huis.
Jammer dat we niet dichterbij deze fantastische plek wonen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Molenplaats Sonsbeek, Zijpendaalseweg 24A, 6814 CL Arnhem
Parkeerkosten: 2,90 euro per uur – ma/za 9:00-23:00 uur zo 12:00-23:00 uur
Provincie: Gelderland
Afstand: 11 kilometer, maar wij maakten er 12,6 kilometer van.
Bewegwijzering: geen
Link naar ons GPX-bestand, of naar komoot.
Link: https://natuurcentrumarnhem.nl/wp-content/uploads/2022/05/Bergwandeling-.pdf
Wandeling in de buurt
Het prachtige Planken Wambuis is dichtbij. Wij liepen daar een paaltjesroute van 8 kilometer. Iets verder weg, 21 minuten rijden kun je wandelen door het Deelerwoud.
