Start: Havenweg 12, 1779 XT Den Oever
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 9,58 km
Bewegwijzering: blauwe pijlen en knooppunten.
Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/startpunten/route/oosterlandroute-blauw/56405/
Alle begin is moeilijk, maar niet vandaag
We kunnen er gewoon geen genoeg van krijgen, van de kop van Noord-Holland. Deze week wandelden we op zondag, want op zaterdag (2 mei 2020) regende het. Wij hebben een theorie dat de meeste mensen op zondag wandelen, maar het viel mee met de drukte. Er is natuurlijk ook ruimte genoeg op Wieringen.
We doen nu een officiële Wandelnetwerk Noord-Holland wandeling, de Oosterlandroute (blauw). Er is een kleine parkeerplaats naast de Dekamarkt waar wij onze auto parkeren. De knooppuntenpaal staat er naast. Vandaag geen parkeerproblemen, niet zoeken naar de paal en de app werkt ook goed.
We hangen onze fototoestellen en verrekijker om, tassen op de rug en een pet op de wilde haren. Adriaan z’n haar is inmiddels al zo lang dat hij zijn haar kan doneren. Mijn haar is geen probleem, ik kan zelfs wel een jaar niet naar de kapper.
Den Oever kun je overslaan alleen de haven niet
Het eerste stuk loopt door de bebouwde kom van Den Oever. Het enige leuke wat we passeren is een molen, voor de rest is het er niet zo bijzonder.
Maar dan komen we bij de haven uit. De wandeling gaat de trap op en dan loop je naar rechts over de dijk langs de haven. Wij lopen echter naar de haven om even wat fotootjes te maken.
Gelukkig dat het zondag is want er is elke zaterdag verse vis. Dan zal het er wel druk zijn en flink stinken. Nu valt het mee, want er is goed schoongemaakt. Ze hebben zeker wel een hele fles bleekwater gebruikt. Het bewijs ligt nog op de steiger.
De wandeling wordt nog een stuk langer
Voordat we de wandeling vervolgen lopen we ook nog even een stukje naar het noorden, want we zijn gewoon nieuwsgierig hoe het uitzicht daar is.
Na een half uur zijn we wel uitgekeken en uit-gefotografeerd eindelijk lopen we weer verder, nu braaf de goede kant op achter de blauwe pijlen aan. De dijk is net een soort tribune en naast elkaar lopen is een beetje vreemd, want de één loopt dan veel hoger dan de ander. Ben ik ook een keer de grootste.
Verderop is een viskraam, die wel open is op zondag en natuurlijk staan er mensen bij. Goed voor de economie zullen we maar zeggen. Wij zien echter iets anders, onze eerste klaprozen van dit jaar, die moeten natuurlijk op de foto. Volgens Adriaan zijn het papavers, ik vind ze gewoon mooi.
Van zout naar zoet
Aan het einde van de dijk, geeft een bord aan dat de Afsluitdijk is afgesloten voor wandelaars en fietsers. Gelukkig waren wij dat niet van plan om over de Afsluitdijk te lopen. We gaan onder de weg door, door een tunnel met de naam Zoet. Het enige wat mooi is aan de tunnel is de naam, maar toch weet Adriaan er een prachtige plaat van te schieten.
We komen uit bij een klein strandje bij het IJsselmeer, met een camperparkeerplaats. Er staan wat campers en een busje met douanebeambten, die zijn zeker verdwaald. Voor zover ik weet is daar geen grens met een ander land en valt er niets aan te geven.
Verderop lopen we langs een steiger, dat zijn sowieso altijd leuke plekjes. We maken foto’s van een lege steiger, een steiger met Adriaan, een zittende Laura en een staande Laura. Kunnen we kiezen.
Een prachtige plek voor een zonsopkomst foto, maar dan moet je wel heel erg vroeg opstaan.
Alweer muggen
Er zijn trouwens ook weer veel muggen, iets minder dan bij Enkhuizen, maar het zijn er toch heel wat. Sinds mijn collega heeft gezegd dat het dansmuggen zijn vind ik ze wel gezellig. We horen veel rietzangertjes en het stikt er van de futen, die nog steeds wel zin hebben om te paren. Toch beginnen ze er niet aan met ons in de buurt. Verderop zien we zwaluwen vliegen, die hebben hun dag van hun leven met al die dansmuggen.
Als we er dichterbij zijn, zien we dat het wel heel veel zwaluwen zijn. Adriaan probeert dichterbij te komen, maar baas bosbeheer heeft er weer een verboden toegang hek en bord neergezet. Als we verder lopen zien we dat het een oeverzwaluwwand is, die wordt bevolkt door wel 100 oeverzwaluwen. Het is een prachtig gezicht. Ze vliegen af en aan om vliegjes te vangen en te voeren aan hun jonkies. Een foto maken van het geheel is niet echt makkelijk, maar misschien moet je zelf gaan kijken.
Deze D-tour bewaren we voor een andere keer
Op een gegeven moment moeten we toch verder, we lopen tot knooppunt 49 en daar moeten we naar rechts weer onder de weg door, door nog een lelijkere tunnel, maar eerst kijken we nog even naar de futen op het water en maken foto’s van een woonboot.
Aan de andere kant van de weg komen we alweer langs een prachtige fotogenieke plek. Er loopt ook een wandelpad langs, maar deze bewaren we voor een volgende keer. Natuurlijk worden er wel foto’s gemaakt, want je weet nooit wanneer de volgende keer is en dan hebben we die maar alvast.
Schapenpoep en paardenbloemen
Wij lopen braaf achter de blauwe pijlen aan en komen nu op een grasdijk terecht waar normaal schapen lopen. Gelukkig is het geen saaie grasdijk en staat het er vol met paardenbloemen en hoe zet je die het beste op de foto? Je raadt het al liggend op je buik. Gelukkig staan de schapen al een tijdje verderop in het weiland anders had de fotobroek onder de schapenpoep gezeten.
Daar heb je onze volgers, of toch niet?
Dan komen we uit op een plek waar we twee weken geleden ook al gelopen hebben. We weten dat we bijna bij de tulpen zijn en hopen zo dat ze er nog staan, maar we zien het al uit de verte. Ze zijn gekopt, wat jammer. We maken toch wat foto’s van de vergane glorie en van de tulpen die nog fier overeind staan.
We lopen nu richting de Schoolstraat, er lopen twee wandelaars die onze route doen. Dat zie je zo dat zijn westphilwandelt volgers. We wachten even totdat ze de straat uitkomen, want dit is echt een plek waar je geen afstand kan bewaren. Tot onze teleurstelling worden we niet herkend.
Adriaan heeft de vorige keer een prachtige foto gemaakt van een bloeiende boom naast een schuur. Goed voor 460 likes op Instagram, maar de boom is uitgebloeid.
Laura’s geduld raakt op
Verderop lopen we langs een oud landbouwwerktuig en ook dat stuk schroot moet op de foto. Soms heb ik er gewoon geen geduld voor en ik mopper wat. Maar Adriaan belooft dat het een fantastische foto wordt met heel veel likes op Instagram. Ik zet hem er alleen niet op.
We lopen ook weer langs het huis waar ik twee weken geleden wilde wonen en dat wil ik nog steeds. Wat een mooi huis en wat een prachtige tuin. Adriaan gaat uitgebreid alle bloemen op de foto zetten, dus sleur ik hem mee. Dat schiet natuurlijk niet op.
Vatrop heeft nog meer verborgen schatten
We lopen nu weer een andere kant uit en zien nu Vatrop vanaf een andere kant, denk je dat je het hele dorp gezien hebt. We komen langs een kunstwerk Woodhenge. Erg leuk weer voor de foto, maar we moeten door want ik weet dat er verderop een leuk bankje staat en daar wil ik lunchen.
Maar natuurlijk zit er alweer iemand anders op ons bankje.
Deze wandeling komt ook langs de Kleiput van Vatrop. Echt een geweldig mooie plek. Het stikt er van de kluten. Als we richting de Waddenzee lopen, zien we een diertje schichtig wegschieten. Een hermelijn, die probeert de eieren te stelen van de kluten en de andere vogels. Natuurlijk zien we hem nergens meer als we dichterbij komen. Hoe doen die dieren dat toch? Is er ergens een zwart gat waarin ze verdwijnen?
Lunchen en vogels kijken, dan mis je de horeca even niet
We gaan verderop langs de dijk zitten om ons broodje op te eten en om naar de vogels te kijken. Het zijn er nog meer dan de vorige keer. en we zien nu behalve kluten, grutto’s, wulpen, scholeksters, pleviertjes en tureluurtjes ook nog lepelaars.
Als we het broodje op hebben lopen we verder langs de Waddenzee. We blijven kijken en genieten. Waarschijnlijk ligt het ook aan het weer dat het zo mooi is, die mooie blauwe lucht en die wolken. Ik hou er gewoon van.
Toch nog een signatuur foto
We mogen nu nog verder langs de Waddenzee en een stukje boven langs de dijk. We lopen over een graspaadje en af en toe vliegen er vogeltjes vlak voor onze voeten weg. Eindelijk zien we een geschikt bankje voor de signatuurfoto, want een blog zonder westphil-zit is net als een blog zonder de bekende eindzin.
Dan moeten we het dorp weer in om terug te lopen naar de auto. Ik zei het al Den Oever zelf is niet veel aan. Bovendien moeten we inmiddels nodig naar het toilet, dus we lopen voor de verandering eens door.
Morgen weer ophokken achter mijn bureau, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
